Populaire honden en katten

Zomervakantie op Ibiza

Een fijne vakantie, daar kijkt iedereen toch naar uit! En sommige mensen weten dit…

LATER

Een pakkende, opmerkelijke roman zoals een roman hoort te zijn.

De ondergang van Emmy

Jubileumuitgave!

25 jaar schrijver, 35 boeken.

Waarom, Esther? Waarom!

`Ik vind je toch wel gemeen, Esther`, begint haar moeder. `Heel eerlijk gezegd gaat het niet om hem, maar of je hem zover kunt krijgen dat hij alles, en dan ook alles, voor je gaat doen. Ik vind dat jij misbruik maakt van zijn grote liefde voor jou. Het zijn mijn zaken niet, jij doet maar wat je wilt, maar één ding zeg ik je, uiteindelijk gaat het allemaal niet goed aflopen voor jou, en zeg niet dat ik je niet heb gewaarschuwd.` Het is stil in de kamer. 

Samen één

April 2020 - Het Coronavirus heeft flink toegeslagen, en niet alleen in ons land. Het is een koude, kille sluipmoordenaar en laat zijn sporen heel diep na. In het begin van de Corona uitbraak werd er nog lacherig over gedaan, maar dat veranderde heel snel.

Inmiddels zijn er al meer dan honderdduizend doden te betreuren, en het eind is nog lang niet in zicht. De wereld is eenzamer geworden, maar brengt ons toch dichterbij elkaar. Veel mensen blijven thuis, meestal noodgedwongen. Zij zijn gevangen in hun grote villa of in een klein flatje op de achttiende etage. Maar als we samen één front vormen, dan komt beslist de dag dat we weer normaal kunnen leven, maar niemand weet wanneer en dat maakt het voor iedereen zo ontzettend moeilijk. Kom op, we kunnen het maken samen één dan staan we sterk!

Jij houdt toch ook van mij?

`Jij houdt toch ook van mij?`, vroeg ik met trillende lippen. Dan bemerkte ik dat hij een fractie van een seconde aarzelde. `Maar natuurlijk hou ik van je, Mianne, natuurlijk, daar mag je niet aan twijfelen. Wil je nooit meer aan mijn liefde voor jou twijfelen?`

Had ik je maar nooit ontmoet

`Wat kom je doen?`, vroeg ik en duwde haar lichtjes terug op het tuinpad. `Hoezo, wat kom ik doen? Wat denk je? Ik ben toch je vriendinnetje? Ik kom het weer goed maken, Erik, en dat wil jij toch ook? Sorry, het was allemaal mijn fout. Kun je mij vergeven? Zullen we erover praten?`, en ze wilde weer binnenstappen. `Het komt op het ogenblik niet uit, Chantal. Ik heb m`n zuster te logeren voor enkele weken.` `Hé, je hebt mij nooit verteld dat je een zus had, wél een broer`, en ze keek mij verrast aan. `Nou, ik wil best wel eens met haar kennismaken, ze wordt straks mijn schoonzusje`, en weer wilde ze binnenkomen, en weer drukte ik haar terug. `Wie is er aan de deur, schatje?`, hoorden we vanuit de keuken.

De overval

``Een dezer dagen staan die trutten aan de deur, natuurlijk laat ik die niet binnen, maar ze weten dan wel waar ik woon. Ik ga straks meteen weg naar een hotel, en mijn lieve centjes dan? Liggen die voorlopig veilig dan in de auto en in de garage? Ja, daar ga ik dan maar van uit en kan het geld later naar kluisjes brengen. Weet je wat? Ik ga verhuizen na de vakantie, ik huur een gemeubileerde kamer voor een tijdje en waar ik nu woon laat ik gewoon doorgaan, ja, laat ik het zo maar doen``, en opgelucht lacht ze en drinkt in een teug haar glas leeg. ``Ik blijf op, pak mijn koffer in en ga weg, elk groot hotel is de hele dag open.`` Ze gaat naar boven, pakt haar grootste koffer, doet er het meest noodzakelijke in en loopt naar het treinstation. Daar neemt ze de eerste trein die aankomt en gaat richting Zwolle. ``Zo, van die twee wijven ben ik verlost``, en ze lacht en kijkt naar het landschap dat aan haar voorbij gaat.

De genadeklap

`Je moet je rotsmoel dichthouden, jaloers kreng. Ik heb je nooit gemogen, jij was altijd al een achterbaks geval, en zie je wel dat ik gelijk heb? Als je de kans zou krijgen zou je Robert van mij afnemen en dan de onschuldige uithangen. Ik haat je net zoals die twee andere zogenaamde vriendinnen. Ik walg van je, ik hoop je nooit meer te zien`, en woedend liep Betty van haar weg. `Je zult er wel achterkomen, Betty Eriks. Op een dag zul je toe moeten geven dat ik gelijk heb gehad`, schreeuwde Iris haar na en iedereen kon haar verhaal horen.

De man in coma

Door de drank werd ze melancholiek en tranen vloeiden zonder dat ze het echt in de gaten had. ``Zal hij het besef hebben dat het oudjaaravond is? Kan hij vuurwerkklappen horen en zien? Voelt hij dat hij alleen is en weet hij dat er niemand op bezoek mag komen? Weet hij dat na achten de bezoektijd om is? Is er iemand die hem een gelukkig Nieuwjaar wenst? Zou het personeel dat doen of laten ze hem maar gewoon liggen als een oude vaatdoek? Ik heb zo`n medelijden met Henri, mijn god, hoe hard, hoe wreed kan de wereld zijn.``

Verhaal van een oplichter

`Ik weet het niet, Jef, ik weet het niet meer. Ik wil je zo graag, maar mijn angst om te worden verlaten overheerst mijn liefde voor jou, ik kan er niks aan doen.` `Wat moet ik hier op zeggen dan? Ik weet het niet, Thilde, ik weet het echt niet. Ik zou niet weten hoe ik je kan overtuigen van mijn oprechte bedoelingen. Als je in mijn hoofd zou kunnen kijken, dan zou je meteen gerustgesteld zijn.` `Word ik echt gelukkig met jou? Ga je mij geven waar elke vrouw van droomt? Ga je mij geven wat ik graag wil hebben?` `Dat moet jij uitmaken, daarbij kan ik je niet helpen. Het enige wat ik kan zeggen is dat ik alles wil doen om je een leven te geven dat je verdient, waar je recht op hebt.` Ze stond op. `Ik ga niet verder met je, Jef. Ik durf het niet met je aan, begrijp je wat ik bedoel? Ik kán het niet, maar ik wil het zo graag, ik durf het niet.`

Fatale bekentenis

`Ik zal beginnen te vertellen dat ik de directiesecretaresse ben van Bob. Daar schrik je van, hè, en dat ben ik al jaren. Nog niet zo heel lang geleden was ik begonnen met hardlopen en op een zaterdagmiddag liep ik in een groot bos. In dat bos mag je niet met een auto rijden, maar tijdens het lopen zag ik een grote auto rijden die stopte bij een meertje. Ik voelde dat er wat ging gebeuren, maar wist natuurlijk nog niet wat. Er stapte een man uit en dat bleek dus mijn baas te zijn, ofwel Bob. Er stapte ook een meisje uit, ik schatte haar zestien of zeventien jaar.

Zomerijs

Dit was de eerste keer dat ik in een tweestrijd stond, en kiezen was voor alsnog geen optie. Het ene hield verband met het andere. Koos ik Amanda, dan was Willeke definitief verleden tijd en deed ik het andersom, dan was Amanda verleden tijd. Wel was het zo dat Amanda geen verkering had en zij leek me een type dat niet vreemd zou gaan zoals Willeke mij dat had geflikt.

Engeltje

Toen haar mobieltje geluid maakte stopte Cabrien met fietsen, stapte af en haalde het apparaat uit haar schooltas. `Hallo`, zei ze en hield haar telefoon tegen haar rechteroor. `Goedemorgen Cabrien van de Bruggen`, hoorde ze een mannenstem vriendelijk zeggen. `Goedemorgen`, zei ze op haar beurt. `Met wie spreek ik?` `Met mij`, hoorde ze hem zeggen. `Oké`, reageerde ze lachend. `Maar nu weet ik nog niks.` `Klopt, maar je praat met je grootste bewonderaar.` `En wie bent u dan en hoe kent u mij dan?`, wilde ze weten. `Ik ken jou heel goed al zeg ik het zelf, lieve schat, maar je moet nu wel doorfietsen, anders mis je straks je trein.` `O, ja, natuurlijk`, en ze fietste verder met en hield het mobieltje nog steeds tegen haar oor. `Mag ik vragen wie u dan bent?`, vroeg ze nog eens. `Wie ik ben is niet belangrijk, wij leren elkaar nog wel kennen. Elke keer als ik je zie, dan bonkt mijn hart bijna uit mijn lijf, zo mooi ben je, Cabrien!`

Acht parels

Acht pakkende verhalen gebundeld in één boek!

• Oud en Nieuw 
• Te verliefd 
• Het genootschap 
• Carnaval 
• De verrassing 
• Vakbondmensen 
• Laatste Kerstmis 
• Gloednieuwe auto

Het Galucci bedrog

Waarom dan niet? Omdat ik helemaal niks om je geef, helemaal niks. Je bent een godin in bed, echt, Brenda, maar waar het mij om ging was jouw geld, en dat heb ik inmiddels. Als je op je nieuwe rekening kijkt, zul je zien dat er geen dollar meer opstaat; ik heb namelijk die rekening leeggehaald. Je zult inmiddels wel begrijpen dat wij geen wereldreis gaan maken, tenminste, jij niet, maar ik wel, en dat doe ik van jouw heerlijke dollars. Ik vermoed dat je zo meteen begint te huilen, dat is logisch. Heb me prima vermaakt met jou en ondanks dat we elkaar nooit meer zullen zien, wens ik je een fijn leven toe!

Het onvolmaakte

`Nogmaals, Marjolein, ik ga weg, ik ga naar huis, zo ga ik niet verder. Ik zal tussen jou en Carla moeten kiezen.` `Ik weet wel wie je kiest`, zei ze opstaand en liep naar hem toe. Ze ging naast hem zitten. `Ik wist dat je dit een keer zou gaan zeggen. Ik heb me er dan ook bij neergelegd, maar ik heb niet geslapen vannacht, ik heb alleen maar gehuild. Je maakt me kapot, Wim, je maakt mij helemaal kapot`, en ze begon te huilen.

De zwerver

Snel keek Leontien naar Kasper. `Ik ben zijn vriendin`, antwoordde Leontien lachend en keek naar Kasper. Zonder zich te bedenken balde Ireen haar rechterhand, sloeg hem loeihard op zijn neus en het bloed spatte eruit. `Godverdomme`, vloekte hij en hield een hand onder zijn neus om het bloed op te vangen. En weer sloeg Ireen hem weer op zijn neus en hij schreeuwde het uit van de pijn. `Klootzak`, siste ze. `Wat ben jij een grote klootzak, ik haat je, ik haat je uit de grond van mijn hart. Ik haat je zo intens, zo erg heb ik nog nooit iemand gehaat!`

Doodsteek!

`We gaan naar huis`, zei Olga gemaakt vrolijk en lachte tegen de andere meiden. `Tom heeft veel te veel gedronken en dan wordt hij ontzettend lastig en daar wil ik jullie niet mee lastig vallen. Kom op, Tom, tijd om te gaan, jongetje`, en ze knipoogde lachend tegen haar collega`s. `Maar hij doet toch niks`, reageerde Marieke verbaasd en verrast kijkend. `Ik heb met hem gedanst en hij is echt niet dronken, hoor!` `Kom op, Tom, we gaan`, riep ze nu harder tegen hem en negeerde Marieke`s opmerking. `Gaan we nu al?`, vroeg hij verbaasd en dronk zijn glas in één keer leeg. `Hoe laat is het dan?` Meteen keek Marieke op haar horloge. `Het is nog geen negen uur en jullie willen al weg? Het begint net gezellig te worden`, riep ze uit en keek glunderend naar Tom.

 Niet doen Dian, niet doen!

'Dus hij gaat teren op jouw centen? Die niksnut? Hij profiteert van jou, Dian zie je dat dan niet? En wat doet hij de hele dag? Uitslapen, met zijn autootje door de stad rijden, computerspelletjes doen, blowen en zuipen, en dat allemaal van jouw geld!' 'Nee, zo is hij helemaal niet, verdorie luisteren jullie wel wat ik zojuist zei? Hij gaat meteen ander werk zoeken en dán pas, ja, dán pas willen ze wat gaan huren.' 'Och och och, Dian, waar ben je mee bezig, lieve schat', fluisterde haar moeder. 'Zie je dan niet dat je je eigen graf aan het graven bent? Wat moet ik nog zeggen? Je luistert niet eens. Wij hebben het beste met je voor, jij bent ons kindje en jij staat op het punt om jezelf te vergooien aan een grote niksnut. Denk toch na, Dian, denk alsjeblieft goed na. Die jongen is niet geschikt voor jou. Je kunt wel beter krijgen?'

Brieven

``Wat hebben we toch een heerlijke zomer dit jaar, zo zou elke zomer moeten zijn. De lucht is intens blauw en je kunt om half tien in de avond de krant nog lezen. Wat hebben wij al vaak buiten gezeten, genietend van het weer, genietend van onze prachtige achtertuin, genietend van al het goede, genietend van ons zalig samenzijn, genietend van onze liefde voor elkaar, en dat wil ik zo houden. Niets zal daar tussenkomen, ook niet deze brief en dat precies op de dag vóór ons vertrek. Nee, deze brief zal onze vakantie niet kapotmaken en daarom ga ik die dus ook niet lezen.``

De Kapster

`Wat is het dan wel?`, onderbrak hij en lachte weer en ze zag zijn afstotelijk gebit. In zijn rechtermondhoek verscheen nu wat bierslijm en ze moest bijna kotsen. Ze slikte enkele keren en ging verder. `Nou, gewoon, ik da…` `Wat dacht je dan? Ik heb geschreven dat ik m`n geld met je wil delen. Ik betaal je vakantiedagen, ik betaal de vakantie voor je, wat wil je dan eigenlijk?` `Ik had eerst gedacht aan een dagje met elkaar om te gaan`, wilde Ingrid voorstellen. `Maar dat doen we nu toch! Zoals ik al zei, we vinden elkaar aantrekkelijk, we vinden elkaar meer dan aardig, waarom dat niet vieren met een heerlijke onbezorgde vakantie om elkaar nog leuker te vinden, en wie weet nog meer`, en hij gaf haar een knipoog en ging langzaam met zijn geelbruine tong over zijn  vlezige lippen. Ingrid durfde hem  niet aan te kijken, bang om spontaan over de tafel te kotsen.

De vrouw zonder ziel

Ella zag de parelwitte tanden en  vuurrode lippen van Sheila. `Ik vermoord je`, riep Ella tegen haar en zag dat Sheila doorging met dansen.`Ik maak je kapot!` Eindelijk ontwaakte ze en het werd weer licht. Ze stond op en waggelde naar de woonkeuken waarbij ze van alles omstootte. Ze trok de keukenla open en haalde er een groot kartelmes uit.`Sta stil, Sheila`, riep ze nu terwijl ze als een blinde om zich heen zwaaide.` Ik snij je hart in stukken, ik rijg je open, ik krijg je wel, secreet`, en ze waggelde de woonkamer weer in.`Sta dan stil`, gilde ze en sloeg met het mes door de woonkamer. Ze sneed nu het bankstel aan flarden en daarna kwamen alle eettafelstoelen aan de beurt.`Blijf staan`, riep ze hysterisch, maar ze hoorde alleen Sheila die haar uitlachte.

Koud bloed

Het was stil tussen de vriendinnen. `Dus je zegt, zeker weten, je vakantie af? Je bent dan wel je geld kwijt want je hebt geen geldige reden om te annuleren`, zei Yara. `Dat geld interesseert me niet, Yara. Het is op het ogenblik niet anders en ik vind het ook bijzonder sneu voor Richard, maar ik kan niet mee`, zei ze met de nadruk op de vier laatste woorden. `En nu is onze jarenlange vriendschap ook voorbij? Die eindigt bij dit gesprek? Zeg dat het niet zo is, Lian, zeg dat het niet waar is`, en ze hoorde nu haar vriendin keihard huilen en kreeg medelijden met haar. `Het is zo, Yara, na al die jaren moet ik stoppen. Ik vind het ook in en in triest, maar mijn leven is binnen vijf seconden zodanig  veranderd dat ik het zelf niet geloof. Vijf seconden in een heel mensenleven.` `Heb je een nieuwe relatie, Lian? Zeg het eerlijk`, drong Yara aan. `Dat weet ik zelf niet eens`. `Dat weet je zelf niet eens? Hoezo, dat weet je zelf niet eens?` `Zoals ik al zei, de tijd zal het allemaal gaan uitwijzen. De tijd die ik daarvoor nodig heb en daarom kan ik niet meer bij jullie zijn. Ik hou ontzettend veel van jullie, maar het is afgelopen, Yara, het is definitief voorbij. Geniet van jullie vakantie. Ik bel nu Richard op. Alvast gefeliciteerd met je verloving met Derk, en dat meen ik. Het gaat jullie verdere leven goed`, en ze eindigde meteen het gesprek en begon hard en zonder bedaren te huilen.

Geen genade!

Daar zat ze dan op de bank, compleet verslagen, twee dreunen binnen twee dagen, dat kon Eva niet aan. ``Wat heeft het leven mij nu nog te bieden? Wat is mijn toekomst? Waar zal ik heengaan en waar zal ik eindigen? Nee, dit alles heeft geen enkele zin meer. Er is maar één uitweg om aan alles te ontkomen, geen Igar meer, geen Antoon meer. Ik wil rust in mijn lichaam, ik wil rust in mijn ziel, ik wil eigenlijk nog maar één ding, en dat is dood. Slim dat ik Theo heb gevraagd om zware slaappillen want zo zal mijn leven eindigen, dood door slaappillen, en dan op weg naar de hemel.``Ze keek voor zich uit en begon te fluisteren. `Ik moet mijn haat doorgeven, en er is één persoon die dat voor mij moet doen, en dat is Marit. Zij zal mijn levenswerk moeten afmaken, zij zal moeten zweren die mannen af te slachten als ratten, ja, dat moet zij voor mij doen, en geen genade, geen enkele!`, riep ze hard.

GOKKEN, DRUGS, PROSTITUTIE - OP WEG NAAR DE HEL

`Driehonderd euro, schat ik`, zei Gemma, keek hem vlug aan en drukte weer op de startknop. Hij floot en zei.`Dat is niet niks, dat haal je nooit meer in.` `Dat weet ik, maar als ik niks doe ben ik dat geld zeker kwijt.` `En als je verdergaat, dan ben je straks nóg meer kwijt. Als ik jou was, dan zou ik stoppen.` `En mijn geld dan? Driehonderd ballen, een hoop geld, meneer!`, riep ze uit. `Ik kan je wellicht wel helpen.` `Hoe dan?` `Jij helpt mij en ik help jou als je begrijpt wat ik bedoel`, en hij gaf haar een knipoog. `Je bedoelt?`, en ze keek hem verrast aan en begon te kleuren. `Ja, dat bedoel ik, een half uurtje en je hebt die driehonderd euro weer terug, maar je hoeft niks, hoor. Ik bied je de gelegenheid om mooi geld te verdienen. `Met of zonder condoom?`, vroeg ze met een stalen gezicht. `Zonder.` `Te weinig, voor vierhonderd euro doe ik alles wat je vraagt, en zonder condoom.` `Prima, zullen we dan maar gaan?`

De voetbaltrainer deel l

`Dus het is echt uit tussen ons?`, en Jessica keek me met betraand gezicht aan. `Ik wil wel met je verder, maar ik vertrouw je niet meer. Ik zal geen rust meer hebben. Ik zal overal en altijd iets achter zoeken en in zo`n leven heb ik geen zin, dan maar alleen.` `Je geeft me geen kans meer om het goed te maken, Vic?` `Nee, Jessica, je zult altijd in mijn hart blijven wonen omdat ik hartstikke veel van je hou. Ik aanbid je en ik haat je intens. Je kunt vannacht hier nog slapen en dan moet je weg. Waar je heengaat interesseert me geen moer, mijn part ga je bij die vent wonen. Wij zijn vanaf nu weer vreemden voor elkaar. Ik heb je nog nooit gezien, ik ken je niet.`

De voetbaltrainer deel ll

`Ik durf het niet te zeggen, maar je komt er toch wel achter, het is inderdaad van Duitsland.` Het was toen opmerkelijk stil en ze lachte.  `Je zit me op te naaien, Vic, ik geloof er niks van. Je hebt humor, maar wel een aparte soort.` Ze zag dat ik geen grappen aan het maken was. `Zeg dat je liegt, Vic Kamphuizen! Toch niet van onze aardvijand nummer één! Zeg dat je liegt, Vic, zeg alsjeblieft dat je liegt! Ik bleef haar verlegen lachend aankijken. `Goor zwijn`, begon ze opeens te schelden. `Elk land was goed geweest, voetballen interesseert me geen flikker, maar er zijn grenzen in het leven en die heb je nu met twee poten tegelijk overschreden. Jij denkt nu toch echt niet dat ik iets met jou te maken wil hebben? Met een verrader? Met een heuler? En jij zegt iets over mij? Jij verkoopt je ziel aan de duivel? Ik wil je nooit meer zien`, en ze stond op en liep van mij weg.

Kerstkransjes

`O o o, we zijn helemaal vergeten oma op te halen`, riep Karen met een rood hoofd uit. `O, wat verschrikkelijk, o, wat dom van ons`, riep ze uit. `Uw moeder zat vanmorgen al om negen uur in haar beste kleren en met de tas op schoot op u te wachten, maar er kwam niemand haar ophalen. U zou vanmiddag om vijf uur komen en om half acht hebben we geprobeerd u te bellen, maar u was niet te bereiken.` `Ja, klopt, toen waren we al weg. Wilt u tegen mijn moeder zeggen dat ik haar morgenmiddag beslist ophaal?` `Nou, daar bel ik u nu voor. Uw moeder is gestorven, wij schatten tegen een uurtje of acht. Ze had zich blijkbaar zo op deze avond verheugd en toen u heerlijk zat te smullen heeft zij een fatale hartaanval gehad. Het spijt me dat te moeten meedelen, het is uw schuld, dat mag u best weten`, en Karen begon nu keihard te huilen. `Huilen en spijt hebben hebben nu geen enkele zin meer, mevrouw, ik wens u allen prettige feestdagen toe en een voortreffelijk Oud en Nieuw, goedenavond`, en de verbinding werd stopgezet.

Marieke

Om half een heeft Marieke haar grote pauze, maar gaat eerst naar het toilet en scheurt toch wel met trillende handen de envelop open. Ze haalt de brief eruit, vouwt die open en begint snel te lezen. Nadat ze dat heeft gedaan mompelt ze. `Wat moet ik hiermee?`, en ze leest nog eens de inhoud, maar nu rustiger. `Die idioot, die Leo wil met me trouwen. Die vent is doorgedraaid, compleet waanzinnig, hartstikke geschift. Hij is verdomme vijfendertig jaar en ik tweeëntwintig, die vent is echt knettergek. Wat moet ik doen? Hem mailen of gewoon niks van mij laten horen? Ik laat niks van mij horen, dan stopt hij er wel mee. Wat moet ik met deze brief doen? Kapotscheuren en weggooien, dat lijkt mij het beste`, eindigt ze.

Bij de kruising, rechtsaf

Lore ging betalen en pakte hem daarna bij de hand. Winkel in, winkel uit en Bert zag haar glunderen en eindelijk had ze haar winkel gevonden. Hij moest allerlei kledingstukken passen, zij bekeek hem dan heel kritisch, de kleren gingen weer uit en anderen weer aan en eindelijk verlieten ze met enkele tassen de winkel. `Ik voel me zo gelukkig en ook op en top vrouw`, zei ze met een stralend gezicht. `Ik heb voor het eerst van m`n leven voor een man kleren gekocht. Ik voel me zo rijk, ik weet niet hoe ik het zeggen moet`, en ze keek hem heel verliefd aan. `En toch voel ik dat het fout gaat, Bert, ik ben bang voor onze toekomst.

 De ommekeer

`Danny?` sprak ze zachtjes. Hij draaide zich naar haar toe. `Wat is er?` `Ik zit in een heftige tweestrijd.` `Hoe bedoel je, waarover dan?` `Ik weet niet hoe ik moet beginnen, ik weet niet of ik het wel moet zeggen.` Het was stil en hij hoorde nu de golven die ruisend op het strand aanspoelden. Hij ging rechtop zitten en zij deed dat ook. `Ik zal het maar zeggen, dan ben ik ervan af`, en zij keek hem aan. `Oké.` `Het heeft met jou te maken.` `O?` Ze knikte. `Ik zal eerlijk tegen je zijn. Ik hou van jou, maar ik ben niet verliefd op jou. En eigenlijk zou ik het moeten uitschreeuwen van geluk want ik weet dat je mij aardig vindt, maar ik kan het niet, ik kan het niet.` `Ik vind je inderdaad aardig, meer dan aardig zelfs en dacht zelfs dat ik de ware had gevonden. Dat blijkt dus niet zo te zijn. Jammer, heel jammer, Els.` `Ik vind dat ik eerlijk moet zijn en je geen verwachtingen geef die ik niet waar kan maken, Danny.` `Ik begrijp het`, en hij stond op.

Zomerbloesem

`Ik weet dat ik hier de deskundige ben en ik wil jouw hele verhaal horen. Ga maar verder, Kees, wanneer denk jij precies aan zelfmoord en hoe zou jij dat dan doen?`, vroeg Bart nu hevig geïnteresseerd. `Nadat de satésaus op is en eigenlijk komt het dóór die saus. Ik heb inmiddels al diverse zelfmoordvarianten uitgedacht, en er zijn hele mooie exemplaren bij.` `Aan welke zou jij de voorkeur geven? Zullen we die eens nader gaan bekijken?` `Dat is goed wat mij betreft. Nou, de mooiste lijkt mij de drank- en slaappillenvariant.` `Werkwijze, Kees`, schreeuwde Bart en hij bleef maar schrijven. `Hoe zou je het precies doen? Dat moet ik weten, dat is belangrijke info voor mijn onderzoek!`,gilde de man uit.

Vijf vriendinnen, en Ralf

Er stond een onbekende man voor de deur en hij stapte meteen naar binnen. `Ho ho`, riep Belinda. `Wie bent u? Wat komt u hier doen?` `Wat ik hier kom doen? Wat doet ú hier? Dit is mijn huis.` `Maar wie bent u dan?`, vroeg ze overrompeld en meer dan verbaasd. `Ik ben Ralf Koenders.` `Ralf Koenders`, gilde ze uit. `Bent u Ralf Koenders? De piloot? De gezagvoerder?`, vroeg ze met stijgende verbazing. `Kom maar naar binnen want ik geloof dat de atoombom op ontploffen staat.` `Atoombom?`, vroeg de man verbaasd en keek haar aan terwijl hij de gang inliep. `Ach , laat ook maar`, en ze liep voor hem aan de woonkamer binnen en ging daar in het midden staan. `Dames, mag ik jullie aandacht? Ik wil jullie voorstellen aan Ralf Koenders.` De monden van de meiden vielen open en alleen de zachte muziek was nu te horen.

De opdracht

`Ik weet nu mijn opdracht`, schreeuwde Wout opeens uit. `Opdracht!`, riepen zijn ouders tegelijk. `Ja, mijn opdracht, natuurlijk! Die droom op de plee in `De Vier Windstreken`. Wat dom van mij, wat dom van mij! Ik moet die twee weer bij elkaar brengen, Hans en Jolanda, dat is mijn opdracht en daarna keer ik terug naar de Herder!` `Wout, Wout`, schreeuwde zijn moeder radeloos. `Waar heb je het over? En wie moet jij bij elkaar brengen?`

De afrekening

'Als jij op je sterfbed ligt, Johan, denk je dan dat je naar de hemel gaat?', vroeg Esther. 'Ja, dat denk ik wel. Natuurlijk, ik zal best wel eens wat verkeerd in mijn leven hebben gedaan, dat heeft toch iedereen, dan zou er niemand ooit in de hemel komen', riep hij uit. 'Ik denk dat jij in de hel komt', fluisterde Randa. 'Dat weet ik trouwens zeker, er daar gaan wij, Esther en ik, jou naar toebrengen.' Het was nu stil, de vrouwen keken hem aan en langzaam begon de boodschap duidelijk voor hem te worden.